1 Temmuz 2010 Perşembe


Tatilimi düşünüyorum. Uzanmak istiyorum güneşin altında. Sırtüstü yatamayana kadar yanmak istiyorum. Bütün düşündüklerimin suyla beraber kaybolmasını... Derdim tasam yokken, aklımın küçücük bir bölümünde bile kimseyi düşünmeden durmak istiyorum suyun içinde. Ani bir sessizliğin oluşmasını...
Fazla uzak duramam zaten, durmaktan da korkarım. Sesliliği bırak o kadar çok işlemiş ki çok seslilik, her sesin yanında kendi sesimi çıkarmaya alışık olmuşum.
Bazıları iyi demiş hakkımda bazıları kötü. Baktım ki bazıları hiç ses çıkarmamışlar. Ben tanıyor muyum onları? Hepsini? Aslında gerçekten tanıyorum dediğim kim var ki? Tanımaya değer mi? Çabalamaya?
Bir de aşık olmak istedim. Çok istedim. Kime sorduysam zamanı gelecek diyordu. O zamana yaklaştım mı acaba? Sorularımın cevabını kim yanıtlayabilecek?
Tabi bir de, evet içtim. İlkti, ama sondu. Günahlarımla cebelleşirken bir yenisini daha katmak gereksizdi benim için. Neyse ki hiç bağlamadı beni kendine, aslında içine çok kolay düşebilecekken.
Taviz vermeye devam...